Blog: Theater na de Dam
Hoi mijn naam is Jana Slegers, ik ben danser en docent bij Misiconi. Dit jaar mocht ik een voorstelling maken voor het jongerenprogramma van Theater Na de Dam. Het is de derde keer dat Misiconi deelneemt aan dit fantastische programma, dit doen we in een samenwerking met Mytylschool de Brug en Codarts studenten docent dans. De dansers die dit jaar deelnamen zijn Jesse, Hiba, Dya, Zahraa, Pien, Lore en Mila.
Het proces
Eind maart zijn wij begonnen met de repetities. In maar liefst 5 repetities hebben wij de voorstelling neergezet. Het eerste moment dat ik op de school aankwam merkte ik meteen het enthousiasme van de leerlingen. De leerlingen van de Mytylschool hadden vorig jaar ook al meegedanst in het project. Ze wisten dus al een beetje wat ze konden verwachten, voor deze korte periode aan repetities was dat ook wel heel fijn. Ze kwamen zelf met veel ideeën en ook het materiaal aanleren ging snel. Zelfs tot de laatste wijziging op het laatste moment knalde ze.
Voor de voorstelling “Anthemon” zijn we aan de slag gegaan met herdenkingsrituelen. Hiervoor zijn we gaan kijken naar wat de dansers nodig hebben wanneer ze iemand moeten missen en wat voor rituelen ze in andere landen hebben. In de meeste landen komen er bloemen voor in het ritueel. Zo zijn wij verdergegaan met de betekenis van de bloemen die gebruikt worden en de betekenis van de kleuren van bloemen. Zo ben ik dan ook op de naam van de voorstelling gekomen. Anthemon betekent letterlijk bloem in het Grieks en komt van chrysos anthemon of beter bekend als de chrysant, een bekende bloem die vaak te vinden is op begraafplaatsen of herdenkingsplaatsen.
Foto’s met dank aan: Salih Kilic
Anthemon
Anthemon is een voorstelling die het publiek meeneemt op een reis door verschillende herdenkingsrituelen. Van verstilde momenten van rouw tot vieringen van hoop en veerkracht. De voorstelling weeft een rijk bloementapijt van emoties en ervaringen.
“Gedanst door een groep die vergeten wordt in de herdenking van de Tweede Wereldoorlog”
De jongeren reiken het publiek verschillende manieren aan om te herdenken. Het stuk verkent niet alleen de herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog, maar richt zich ook op het thema van verlies en afscheid nemen van de mensen die dicht bij je staan. Met respect voor de verschillende culturele tradities en persoonlijke verhalen, nodigt de voorstelling het publiek uit om te reflecteren op de menselijke ervaring van herinneren, herdenken en eren.
Dag van de voorstelling
De dag zelf was een hele mooie, liefdevolle dag. We hadden op deze dag nog even de tijd om alles volledig te doorlopen. Dit was voor iedereen fijn om het op de plaats zelf nog een keer te dansen. De dansers hadden er ontzettend veel zin in en de sfeer hing goed. Er werd veel gelachen en iedereen hielp elkaar waar nodig. De groep was op korte tijd erg naar elkaar toe gegroeid.
Daarna was het moment van de voorstelling aangebroken, iedereen was er klaar voor. De dansers hebben de voorstelling supermooi neergezet. Dit hoorde we ook aan het applaus dat we terugkregen. Na de voorstelling mocht het publiek ook een bloem nemen, voor de persoon/personen die zij moeten missen of willen herdenken. Dit was prachtig om te zien hoe de foyer gevuld was met kleur door alle mooie bloemen. De dansers kregen vele complimenten. Ik vond het heel fijn om te zien hoe zij van deze dag genoten hadden. Ook ikzelf was erg trots op de dansers en de voorstelling die we samen hadden neergezet in het Nieuwe Luxor Theater.
Bekijk hier de after movie!
