Samenwerking Scapino x Misiconi
Een Tussentijdse Ontmoeting
Op 13, 14, 16 en 17 juni vonden er opnieuw bijzondere ontmoetingen plaats tussen de dansers van Scapino Ballet Rotterdam en Misiconi. Twee jaar geleden werd de basis gelegd voor een duurzame samenwerking tussen de twee gezelschappen. Inmiddels zijn we volop onderweg naar een gedeelde toekomst, met als stip aan de horizon een gezamenlijke coproductie in 2028.
Zoals oud-artistiek directeur Ed Wubbe (Scapino) het treffend verwoordt:
“Het is een prachtige samenwerking om te bouwen aan een nieuwe toekomst, om dans nog boeiender en inclusiever te maken.”
Een Ander Soort Uitwisseling
Deze editie zag er anders uit dan voorgaande: twee dagen werkten alle dansers samen bij Misiconi, gevolgd door twee dagen bij Scapino, waar vooral de Scapino-dansers betrokken waren. De focus lag op het verkennen van abstracte begrippen als tijd en tussentijd – concepten die we onderzochten via zintuiglijke vertaalslagen: van taal naar beeld, van beeld naar beweging, van individuele naar collectieve ervaring.
“Ik vind het heel bijzonder omdat dit voor mij een manier is om nieuwe mensen in de danssector te ontmoeten. En ik werd uitgedaagd iets anders te doen dan dat ik normaal doe.” – Sanne, danser Misiconi
Van Woord Naar Beweging
We startten met een reeks associatieve oefeningen, waarin dansers hun persoonlijke interpretatie van het begrip “tijd” verbeeldden. Op kaartjes tekenden ze vormen, schreven woorden als “slippery,” “waiting,” “connect,” “fluid,”en “gravity.” Deze woorden werden de basis van een bewegingsscore: ieder danste zijn of haar eigen frase bij dezelfde woorden – een intieme ontmoeting tussen taal en lichaam. Met blinddoeken verdiepten we dit verder: hoe leid je iemand zonder aanraking? Hoe beweeg je op nabijheid, op adem, op intentie? Tijd werd voelbaar als iets lichamelijks – in de ruimte tussen twee mensen, in het wachten, in de stilte. Zo ontstond de vraag: Wanneer bestaat een beweging echt – wanneer je haar ziet, of wanneer je haar voelt?
Gedurende de dagen werkten we toe naar meer complexe groepsscores. De focus verschoof van individuele beweging naar het samen construeren van structuren waarin ruimte centraal stond. Daarnaast leide de zintuiglijke ons langzaam naar het idee van een “rest zone” – een tijdloze tussenruimte waarin aanwezigheid belangrijker is dan actie. Een ankerpunt, een zone waarin elke beweging langzaam oplost, waarin ‘stilstand’ juist beweging wordt. In deze zone is waarneming niet alleen visueel, maar vooral fysiek en emotioneel. Tijd werd niet langer gemeten, maar geleefd. In het midden van de ruimte ontstond een dit denkbeeldig ankerpunt . Daaromheen ontstond een continue constructie en deconstructie. Richtingen veranderden, individuen vervaagden in collectiviteit.
Om het abstracte begrip tijd fysiek tastbaar te maken, introduceerde Joop een krachtig beeld: een smeltend ijsblok. Dit werd zowel letterlijk als symbolisch onderdeel van de choreografie. Wat als dit ijsblok jouw leven is, hoe kun je de tijd dan manipuleren? Dansers lieten het ijs over hun lichaam of over de vloer bewegen, traag en gecontroleerd. Het ijs stond voor verstrijkende tijd, voor vorm die verdwijnt, en voor de fysieke ervaring van verandering.
“Het was fijn omdat er een nieuwe energie was om inspiratie op te doen.” – Barend, danser Misiconi
Wat Blijft
Deze uitwisseling tussen Scapino en Misiconi maakte opnieuw duidelijk hoe waardevol het is om tijd, ruimte en beweging gezamenlijk te onderzoeken. Door vanuit taal en associatie te werken, ontstond er ruimte voor nieuwe vormen van samenwerking en zintuiglijke verdieping.
“Ik vind het leuk om samen te werken omdat we samen een grote groep zijn.” – Sanne, danser Misiconi
De combinatie van individuele interpretaties en collectieve composities bood niet alleen artistieke input, maar ook inzicht in hoe dans zich kan ontwikkelen als inclusieve en gelaagde praktijk. De uitwisseling bracht opnieuw nieuwe inzichten, inspiratie en verbinding. We ontdekten dat tijd niet alleen een thema is, maar ook een materiaal om mee te werken. Dat stilte zichtbaar kan zijn. En dat de ruimte tussen dansers minstens zo betekenisvol is als de beweging zelf.
Met deze fase zetten we een belangrijke stap richting de coproductie in 2028. We kijken ernaar uit om deze samenwerking voort te zetten in nauwe samenwerking met de nieuwe artistiek directeur Nanine Linning.
