Building a house for Inclusion
Op donderdag 10 november spreekt Joop tijdens de werkconferentie; ‘building a house for inclusion’. Dit was een aanleiding om te reflecteren en te kijken naar hoe we dit bij Misiconi nou eigenlijk doen en gedaan hebben de afgelopen jaren. Hoe bouw je nu een huis voor inclusie?
Sinds 2013 is Misiconi in Rotterdam bezig met het bouwen van een plek voor inclusie en een diverse groep aan mensen. Dit begon heel klein met twee mensen en langzaam krijgt het Misiconi huis steeds meer vorm en sluiten er meer en meer mensen aan. Een van de vier basisbehoeftes volgens Aristoteles van ‘het zijn’ is het hebben van een plek, een huis, onderdak. Het hebben van een plek is het startpunt voor verandering en een startpunt om in beweging te komen. In 2013 was er een mogelijkheid om goedkoop ruimte te huren in Rotterdam. Inmiddels is zowel de betaalbaarheid als de vorm die we als organisatie hebben, veranderd. We hebben een route afgelegd en zo zijn we ook een paar keer verhuisd naar andere locaties met meer ruimte. Momenteel bevinden we ons aan de Van Langendonckstraat 15a, in een oud schoolpand.
Nu denk je vast, wat heeft de locatie te maken met het bouwen van een inclusief huis? Nou, wanneer je een plek kan creëren die verwelkomend en veilig is kun je van binnen naar buiten groeien. En zeker ook een plek die aan alle kanten toegankelijk is. Denk aan de rolstoeltoegankelijkheid van een gebouw. Waar we de wereld niet kunnen veranderen kunnen we dit wel in het klein doen en daarin een voorbeeldfunctie hebben. Van binnenuit kunnen we de deuren openen en een kijkje achter de schermen geven.
De afgelopen jaren hebben we veel weerstand ervaren van de wereld om ons heen en daarom was het essentieel om binnen de muren van het huis te blijven werken aan luisteren, groepsdynamiek, gedeelde verantwoordelijkheden, elkaar uitdagen en blijven ontwikkelen om zo in onze kracht te blijven staan. Doordat we zelf moesten leren en continu in onderzoek waren naar elkaar en een nieuwe taal, ontwikkelden we veel materiaal wat we konden delen.
Inmiddels hadden we een fysieke plek en ruimte gecreëerd maar in de praktijk merkten we dat de mindset er nog niet was. Ruimte in het hoofd van de omgeving was er nog niet. Als bijna een missionaris gingen en gaan we nog steeds op pad naar plekken waar we kunnen delen en een andere cultuur kunnen bewerkstelligen. Nog steeds, en parallel aan de interne ontwikkeling, blijft het belangrijk om te werken aan zichtbaarheid. Dit doen we o.a. door voorstellingen te touren, op instellingen ons verhaal te doen en door middel van workshops, onderzoeken en publicaties.
De kracht van Misiconi ligt ook in het feit dat het ruimte geeft aan de behoefte en vraag. Ieder heeft zijn eigen rol en levert een actieve bijdrage aan Misiconi die aansluit op hun kunde en die het talent prikkelt. Gelijk aan elkaar zullen we nooit worden, maar bij Misiconi blijven we ons best doen om de gelijkwaardigheid op te zoeken.
