MORPH, een reis langs identiteit, absurditeit en vervreemding
Hoe begin je aan een voorstelling over iets zo complex en veranderlijks als identiteit? Voor MORPH zijn we niet uitgegaan van een kant-en-klaar script, maar van een vraag. Of eigenlijk: een verzameling vragen. Wat betekent het om jezelf te zijn in een wereld die steeds digitaler, nepper, absurdistischer en ongrijpbaarder wordt? Hoe verhouden de Misiconi-dansers zich tot hun online zelf? En wat gebeurt er als de realiteit continu verschuift?
Een co-creatief proces
In het najaar van 2024 gingen we samen met de Misiconi-dansers dit avontuur aan. Het eerste maakproces kreeg de titel Plastic. Een co-creatie waarin ideeën, beelden, bewegingen en verhalen niet van bovenaf werden aangestuurd, maar ontstonden in de studio in dialoog met de performers. Zij brachten hun ervaringen, hun vragen, hun lichaamstaal. Samen onderzochten we de frictie tussen het natuurlijke en het kunstmatige, het individu en de massa, het échte en het gecreëerde.
Uit dit proces ontstonden bijzondere solo’s, duetten en groepsstukken, die tijdens ons Open Huis in december 2024 gepresenteerd werden. Deze momenten vormden het fundament én de inspiratiebron voor MORPH.
Een zoektocht
Het werkproces van MORPH voelde soms als een metamorfose op zich. Ideeën kwamen en gingen. Scenes ontstonden in improvisatie, verdwenen weer, keerden terug in andere vormen.
Wat bleef, was de absurditeit met gekke maskers, de online elementen met intieme portretten en een plastic wereld. Niets hoefde te kloppen, waar het ongemakkelijke, het vreemde welkom was. In MORPH is niets vastomlijnd, al wordt er door middel van het decor wel een kader geboden om zo normatieve structuren zichtbaarder te maken. Deze desintegreren langzaam en maken plaats voor iets wat buiten het logische valt. De vervreemding die dat oproept, is geen doel op zich, maar een uitnodiging aan onszelf en ons publiek om opnieuw te kijken, opnieuw te voelen, opnieuw betekenis te geven. de vervreemding van wat je hoort en ziet, de schoonheid en het ongemak van transformatie.
De mens in het dier
Een opvallend motief in MORPH is dat van de hond. In de voorstelling duiken er op onverwachte momenten verwijzingen en bewegingen op die aan honden doen denken. Niet als letterlijk dier op het podium, maar als spiegel. Want juist op social media zien we hoe sterk onze neiging is om menselijke eigenschappen op dieren te projecteren. We lachen om ‘grappige’ hondenfilmpjes, schrijven gevoelens toe aan een blik of een houding, en creëren zo een vervormde werkelijkheid waarin zelfs onze huisdieren een rol spelen in ons online zelfbeeld.
Die drang om het dierlijke te vermenselijken, of misschien juist: om het menselijke dierlijk te maken. Wat zegt dat over onze behoefte aan herkenning, controle, betekenis? En wat gebeurt er als die grens tussen mens en dier vervaagt?
In de onderstroom van MORPH resoneert het werk van Franz Kafka. Vooral Die Verwandlung, waarin hoofdpersoon Gregor Samsa op een ochtend wakker wordt als een reusachtig insect, vormde een thematische bron van inspiratie. De gelaagde vervreemding in dat verhaal van het lichaam, van de sociale rol, van het zelf, raakt aan wat we in MORPH onderzoeken. Als de vorm waar je je in begeeft niet meer overeenkomt met je binnenwereld die je ervaart. In onze versie is het niet het insect, maar de hond die opduikt als spiegel van die vervreemding. MORPH is dan ook geen afgerond antwoord, maar een momentopname van een collectieve zoektocht naar wat het betekent om mens te zijn in een wereld die voortdurend van vorm verandert.
– Joop Oonk –
MORPH op tour
De voorstelling MORPH wordt als try-out gespeeld in juli in ons eigen huis. De premiere vindt plaats in Den Bosch tijdens Festival Boulevard. Daarna is te voorstelling te zien op festivals en theaters in Nederland!
